Test IQ

Testuj ponownie stabilność

Aby ocenić, czy pomiary IQbe pozostają stabilne w czasie, zbadano jego stabilność w trybie test-retest. Zasada stabilności testu-powtórnika polega na tym, że jeśli test ma stabilne wyniki po dwukrotnym zastosowaniu, wyniki powinny być do siebie podobne; to znaczy, że powinny być ze sobą skorelowane.

Do pomiaru stabilności typu test-retest wykorzystano dane od 23 użytkowników (13 kobiet, 10 mężczyzn) w wieku od 18 do 54 lat (X̅=33,87; SD=12,38), którzy ukończyli test IQbe dwukrotnie w odstępie co najmniej 4 dni pomiędzy pierwszą a drugą administracją.

Aby ocenić stabilność testu-powtórnika, przeprowadzono analizę korelacji pomiędzy pomiarami zebranymi w dwóch punktach czasowych oddzielonych czterema dniami przy użyciu biblioteki „scipy.stats.pearsonr”. Współczynnik korelacji pomiędzy wynikami uzyskanymi w pierwszym i drugim pomiarze wyniósł 0,71, przy poziomie istotności < 0,001. Uzyskane wartości wskazują na wysoką korelację pomiędzy wynikami uzyskanymi w obu pomiarach, co jest istotne statystycznie.

Stabilność test-retest wykazuje korelację na poziomie 0,71. Biorąc pod uwagę zmienność czasu, jaki upłynął pomiędzy pierwszym i drugim pomiarem, korelację tę uznaje się za odpowiednią. Wartość p < 0,001 wskazuje, że korelacja ta jest istotna. Tym samym hipoteza zerowa zostaje odrzucona. Oznacza to, że wraz z wynikami uzyskanymi z alfa Cronbacha można uznać, że wynik IQbe IQbe ma odpowiednią rzetelność, a zatem IQbe jest wiarygodnym narzędziem do pomiaru inteligencji lub niektórych jej składowych.

Wewnętrzna spójność

Aby ocenić, czy wszystkie zmienne rzekomo związane z inteligencją w IQbe wykazują między sobą wysoki poziom korelacji, zbadano jej wewnętrzną spójność. Zasada spójności wewnętrznej polega na tym, że jeśli test mierzy konstrukt (taki jak inteligencja), a wszystkie zmienne testowe są nakierowane na pomiar tego konkretnego konstruktu, to wszystkie zmienne powinny być do siebie podobne; to znaczy, że powinny być skorelowane.

Do wewnętrznego pomiaru spójności wzięto pod uwagę dane od 637 użytkowników (341 kobiet, 296 mężczyzn), którzy ukończyli najnowszą iterację IQbe. Ponieważ w tej wersji testowej zastosowano nieregularną prezentację elementów, co oznacza, że nie wszyscy użytkownicy napotkają wszystkie możliwe elementy podczas wypełniania testu, wewnętrznej spójności wszystkich elementów nie można obliczyć globalnie. Dlatego też zbadano wewnętrzną spójność znormalizowanych wyników czasu reakcji w zależności od osiągniętego bloku pomiędzy Blokiem 2 i Blokiem 7.

Wewnętrzną spójność zmierzono poprzez obliczenie alfa Cronbacha w Pythonie przy użyciu biblioteki „Pingouin”. Wyniki przedstawiono w poniższej tabeli i wykresie.

Jeśli chodzi o spójność wewnętrzną, obserwowana w tabeli globalna alfa Cronbacha pokazuje, że w miarę ukończenia większej liczby elementów wzrasta spójność wewnętrzna. Jest to spójne, ponieważ w przypadku mniejszej liczby elementów spójność jest zwykle niska. Jednakże, po udzieleniu odpowiedzi na pierwszych 5 poziomach trudności, pozycje wykazują wewnętrzną spójność powyżej 0,70, osiągając alfa Cronbacha wynoszącą 0,77 w przypadku odpowiedzi na wszystkie poziomy trudności testu. Zwykle w celu uzyskania akceptowalnej konsystencji zaleca się alfa Cronbacha powyżej 0,70. Ponieważ pozycje wyższego poziomu przekraczają 0,70, a pełny test osiąga spójność wewnętrzną bliską 0,80, można uznać, że spójność wewnętrzna IQbe jest wystarczająca.