CogniFit - Hersenfitness

Gezien de explosie van onderzoek naar de hersenstructuur, organisatie en functie, kunnen we verwachten dat, net als zijn zus "fysieke fitheid", ook hersenfitness, een volwaardig gebied van wetenschappelijk onderzoek zal worden. Dit is omdat het concept van hersenfitness verschillende belangrijke concepten overlapt (zoals leren, plasticiteit en omgeving) op het gebied van hersenonderzoek.

Hieronder vindt u een voorlopige definitie voor het begrip van hersenfitness. "Hersenfitness is het vermogen van de hersenen om te leren wat het organisme dient te kennen om te overleven in een veranderende omgeving."

Het is goed dat het concept van de hersenfitness heeft moeten wachten tot de 21ste eeuw om te voorschijn te komen. Geen enkele andere beschaving is getuige geweest van grotere intergenerationele scheidslijnen en veranderingen zo snel dat een belangrijk deel van de kennis geleerd door de generatie van de ouders achterhaald kan worden door de volgende generatie, die daar door een behoefte maakten om het nieuwe leren snel te assimileren en het bedenken van nieuwe informatieverwerking circuits in de hersenen voor het actualiseren van generaties. Zoals de mens van zijn beschaving transformeert van sektarische tot wereldwijd, van een kennis beperkte samenleving naar een steeds veranderende open kennis samenleving, zal hij omgevingen moeten maken die fittere hersenen produceren die in staat zijn om een leven-lang vermogen om te leren produceren te handhaven. Pleiten voor de mogelijkheid van hersenfitness impliceert niveaus van plasticiteit zo belangrijk dat de hersenfunctie kan worden verhoogd of hersteld door de manipulatie van omgevingsinvloeden en dat deze op hun beurt verder invloed blijven uitoefenen op de hersenplasticiteit en het vermogen om te leren in een nooit eindigende cyclus.

Hersenfitness houdt in dat, als gevolg van de wonderen van de plasticiteit van het brein, het leren van vaardigheden onvermijdelijk moet leiden tot vaardigheid meesterschap. Toch weten we dat, ondanks adequate intelligentie, juiste instructies en voldoende gelegenheid om te oefenen, sommige mensen de vaardigheden die ze geleerd worden niet kunnen beheersen.

Bijvoorbeeld, mensen met dyslexie hebben moeite om te leren lezen, mensen met dysgrafie met schrijven en mensen met dyscalculie met rekenkunde. In een geweldige tour-de-force tonen velen van deze personen een buitengewoon compensatie vermogen en, ondanks verminderde lees-, schrijf- en rekenvaardigheden, slagen zij in het bereiken van doelen die juist die vaardigheden vereisen. Zij maken gebruik van wat er beschikbaar is in de omgeving is om het onvermogen van hun hersenen te compenseren om een ​​bepaalde vaardigheid onder de knie te krijgen. Zo zal een individu met dyslexie zijn lectuur beheersen door te luisteren naar de mondelinge lezingen die door de leerkrachten en ouders worden gegeven. Zijn hersenen leren om geschreven taal te leren op een manier zodanig sterk verschillend van die van andere hersenen, welke letters en geluiden op zichzelf kunnen verwerken. Deze compensatie zal plaatsvinden op voorwaarde dat de omgeving (ouders, scholen, bibliotheken, uitgevers) voldoende mondeling leesmateriaal leveren. Daarom voorziet hersenfitness er in het vermogen van de hersenen om te vertrouwen op meerdere leerstijlen en een probleemoplossende strategie. Zoals duidelijk blijkt uit het voorgaande voorbeeld, de ontwikkeling van deze alternatieve informatie verwerkingsschakelingen is onmogelijk bij afwezigheid van omgevingsinput. Echter, een duidelijk functionele doel is ook belangrijk om de hersenconditie te bereiken. Om bij het voorbeeld van dyslexie te blijven, het doel blijft om de algemene betekenis van de geschreven tekst te begrijpen, niet het met succes kunnen lezen van de geïsoleerde letters en woorden. Samengevat, hersenfitness geeft meer kans op ontwikkeling wanneer de omgeving een aantal parallelle bronnen van informatie biedt, in ons voorbeeld, zowel de geschreven tekst als het hardop lezen. Echter alhoewel zo een rijkere omgeving bevorderlijk is voor het leren en verbeteren hersenstructuur, organisatie en functie, ze zijn ontoereikend. Onderzoek naar plasticiteit van het brein heeft ons ook ​​geleerd dat, om succesvol te zijn, leren moet een survival-georiënteerd gedragsvoordeel voor de leerling opleveren.

De grootste uitdaging voor de gegrondheid van het hersenfitness concept wordt veroorzaakt door de hopeloosheid die geassocieerd wordt met neurodegeneratieve ziekten zoals Alzheimer. Of alle menselijke hersenen fitness kunnen bereiken en kunnen blijven leren en ontwikkelen om te kunnen overleven, zal in de toekomst worden onderzocht met behulp van de instrumenten van de neurowetenschappen, psychologie, geneeskunde, het onderwijs en de sociale wetenschappen. Dit onderzoek zal neurowetenschappers, ouders, opvoeders, psychologen, diëtisten, artsen, overheden begeleiden in het ontwerpen van omgevingen die bevorderlijk zijn voor de verdere ontwikkeling van fit en goed functionerende hersenen op alle leeftijden en voor alle individuen.