Hersenfitness Is Tegenwoordig Een Must
Gezien de explosie van onderzoek naar de hersenen structuur, organisatie en functie, kunnen we verwachten dat, net als haar zus "physical fitness", hersenfitness ook een volwaardige gebied van wetenschappelijk onderzoek wordt. Dit is omdat het begrip hersenfitness een brug lijkt te slaan tussen verschillende belangrijke concepten van hersenonderzoek (zoals leren, plasticiteit en omgeving).
Hieronder is een mogelijke definitie van het concept van de hersenfitness.
"Hersenfitness is het vermogen van de hersenen om te leren wat het organisme moet weten om te overleven in een veranderende omgeving."
Het is juist dat het concept van hersenfitness tot de 21e eeuw heeft moeten wachten om te voorschijn te komen. Geen enkele andere beschaving is getuige geweest van een grotere intergenerationele verandering die zo snel verdeelt en verandert dat een aanzienlijk deel van de kennis geleerd door de generatie van de ouders al gedateerd is voor de volgende generatie, zodat er een noodzaak ontstaat om snel het nieuwe leren te assimileren en nieuwe informatieverwerking circuits in de hersenen te bedenken om voor volgende generaties te updaten. Zoals de mens zijn beschaving verandert van sektarische tot wereldwijd, van een kennis-beperkte samenleving naar een steeds evoluerende open-kennis samenleving, moet de samenleving omgevingen creëren met fittere hersenen die in staat zijn tot het behouden van een levenslang vermogen om te leren. Pleiten voor de mogelijkheid van hersenfitness impliceert niveaus van plasticiteit zo groot dat de kan worden verbeterd of hersteld door de manipulatie van omgevingsinvloeden en dat deze, op hun beurt, een verdere invloed zullen hebben op de hersenen plasticiteit en de mogelijkheid om te blijven leren in een nooit eindigende cyclus.
Hersenfitness houdt in dat, als gevolg van de wonderen van de hersenen plasticiteit, vaardigheden leren onvermijdelijk moet leiden tot meesterschapsvaardigheden. Toch weten we dat, ondanks adequate intelligentie, passende instructie en voldoende gelegenheid om te oefenen, sommige mensen niet de vaardigheden beheersen die ze geleerd hebben. Bijvoorbeeld, mensen met hebben moeite met lezen, mensen met dysgrafie met schrijven en mensen met dyscalculie met rekenen. In een prachtige tour-de-force laten velen van deze mensen een buitengewoon compenstatie vermogen zien en dat ze ondanks de verminderde lees-, schrijf- en rekenvaardigheden, er in slagen doelen te bereiken die juist die vaardigheden vereisen. Ze gebruiken wat in de omgeving voorhanden is om het onvermogen van hun hersenen om een zekere vaardigheid te beheersen, te compenseren. Bijvoorbeeld, een individu met dyslexie zal zijn lezing leiden door te luisteren naar de mondelinge aanwijzingen van leerkrachten en ouders. Zijn hersenen leren geschreven taal te verwerken op een manier die wezenlijk verschilt van die van andere lees-hersenen, die letters en klanken zelf kunnen decoderen. Deze compensatie zal plaatsvinden op voorwaarde dat de omgeving (ouders, scholen, bibliotheken, uitgevers) voldoende mondeling leesmateriaal leveren. Daarom betekent hersenfitness het vermogen van de hersenen om te vertrouwen op meerdere leerstijlen en een probleemoplossende strategie. Zoals blijkt uit het vorige voorbeeld, de ontwikkeling van deze alternatieve informatie verwerking circuits is onmogelijk in de afwezigheid van input van de omgeving. Echter een duidelijk functioneel doel is ook belangrijk voor hersenfitness. Om bij ons voorbeeld van dyslexie te blijven, het begrijpen en overbrengen van de algemene betekenis door de geschreven tekst is het doel, niet het succes in het lezen van de geïsoleerde letters en woorden. Kortom, hersenfitness heeft meer kans om te ontwikkelen als de omgeving verschillende parallelle informatiebronnen biedt, in ons voorbeeld, zowel de geschreven tekst en het voorlezen. Hoewel een dergelijke rijkere omgeving bevorderlijk kan zijn voor leren en het verbeteren van de hersenenstructuur, organisatie en functie, is dat niet voldoende. Onderzoek naar de hersenen plasticiteit heeft ook ons geleerd dat, om succesvol te zijn, het leren moet een overlevings-georiënteerd gedrag voordeel bieden voor de leerling.
De grootste uitdaging voor de geldigheid van het hersenfitness concept wordt gevormd door de uitzichtloosheid van neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer. Of alle menselijke hersenfitness kunnen bereiken en kunnen blijven leren en ontwikkelen om te kunnen overleven in de toekomst, wordt onderzocht met behulp van de instrumenten van de neurowetenschappen, psychologie, geneeskunde, onderwijs en de sociale wetenschappen. Dit onderzoek zal neurowetenschappers, ouders, opvoeders, psychologen, voedingsdeskundigen, artsen en overheden leiden bij het ontwerpen van omgevingen die bevorderlijk zijn voor de verdere ontwikkeling van fitte en goed functionerende hersenen voor alle leeftijden en voor alle personen.
